de M. Lepido vereri me cogit reliquorum timor. qui
si eripuerit se nobis, quod velim temere atque iniuriose de
illo suspicati sint homines, oro atque obsecro te, Cicero,
necessitudinem nostram tuamque in me benevolentiam
obtestans, sororis meae liberos obliviscaris esse Lepidi filios
meque iis in patris locum successisse existimes. hoc si
a te impetro, nihil profecto dubitabis pro iis suscipere.
aliter alii cum suis vivunt; nihil ego possum in sororis
meae liberis facere quo possit expleri voluntas mea aut
officium. quid vero aut mihi tribuere boni possunt, si
modo digni sumus quibus aliquid tribuatur, aut ego matri
ac sorori puerisque illis praestaturus sum, si nihil valuerit
apud te reliquumque senatum contra patrem Lepidum
Brutus avunculus?
scribere multa ad te neque possum
prae sollicitudine ac stomacho neque debeo. nam si in
tanta re tamque necessaria verbis mihi opus est ad te
excitandum et confirmandum, nulla spes est facturum te
-- --
quod volo et quod oportet. qua re noli exspectare longas
preces; intuere me ipsum qui hoc a te, vel a Cicerone,
coniunctissimo homine, privatim vel a consulari tali viro
remota necessitudine privata, debeo impetrare. quid sis
facturus velim mihi quam primum rescribas. Kal. Quintilibus ex castris.
